Ks. Maciej Flader, Niedziela: Jak kształtowała się historia parafii?
Ks. Arkadiusz Jasiewicz: Parafia Świętej Trójcy w Przemyślu w tym roku obchodzi swój Jubileusz 50 lecia istnienia. Dokładnie została utworzona 1 września 1970 r. Dekretem ks. bpa Ignacego Tokarczuka. Trzeba pamiętać, że na zezwolenie utworzenia nowej parafii w Polsce Ludowej trzeba było pozwolenie z urzędu do spraw wyznań. Ks. bp Ignacy Tokarczuk nigdy o takie zezwolenie nie prosił, dlatego w dekrecie erekcyjnym zostały użyte następujące słów: “Ustanawiam ośrodek duszpasterski w parafii św. Józefa w Przemyślu – przy kościele Panien Benedyktynek pw. Świętej Trójcy”. Pierwszym proboszczem parafii został ks. dr Tadeusz Szczurek, który już od roku był rektorem kościoła Świętej Trójcy. Był on wykładowcą Pisma Świętego w Seminarium Przemyskim. A pierwszym wikariuszem był ks. Stanisław Czenczek. Ks. Szczurek dbał o piękne sprawowanie liturgii. To on postarał się o zezwolenie na odprawianie Mszy Św. w języku polskim zanim zostało ono wprowadzone w całej Polsce. Był dobrym duszpasterzem, to za jego czasów powstały liczne grupy formacyjne i apostolskie. Był proboszczem oddanym bez reszty służbie Bogu i ludziom. Jemu zawdzięczamy we współpracy z siostrami rozpoczęcie takich prac jak: odbudowę zniszczonej części klasztoru, na potrzebę mieszkań dla księży i salki katechetycznej, odnowienie polichromii i wiele innych prac. Niestety nagła śmierć w 1981 roku przerwała jego pracę na rzecz parafii. Parafianie bardzo boleśnie przeżyli śmierć swojego proboszcza. W dowód wdzięczności ufundowali Mu pamiątkową tablicę, która umieszczona jest w prezbiterium Kościoła. Drugim proboszczem został ks. dr Stanisław Zarych. Był bardzo zasłużonym i cenionym duszpasterzem. Jemu zawdzięczamy sprawienie nowej marmurowej posadzki kościoła, przebudowę i zabezpieczenie murów obronnych, zakupienie czterech nowych konfesjonałów, zbudowanie wieżyczki na kościele, sprawienie nowych dzwonów, ułożenie koło kościoła nowych chodników, a także odnowienie elewacji klasztoru i kościoła. Na ruinach budynków szkolnych zbudowano dom rekolekcyjny pw. ” Dobrego Pasterza”, który służył do odprawiania Mszy Świętych, rekolekcji dla różnych grup modlitewnych i rekolekcji dla kapłanów.
Powstały liczne grupy, ruchy i stowarzyszenia religijne, grupy Anonimowych Alkoholików (AA) , które prowadził ksiądz proboszcz Stanisław. Parafianie zapamiętali ks. Zarycha jako cichego, pokornego, skromnego i dobrodusznego kapłana, który pomagał wszystkim potrzebującym. W 1997 roku przeszedł na emeryturę, a w 2015 roku odszedł po nagrodę do Pana. Kolejnym proboszczem został mianowany ks. Mieczysław Rusin, który kontynuował prace remontowe, a także bardzo dużo angażował się w pracę duszpasterską, formację wiernych do odpowiedzialności za swoją parafię, uwrażliwiał na systematyczność praktyk religijnych, promował modlitwę w rodzinach i wiele innych rzeczy. Jednak po 5 latach przeszedł do Archikatedry Przemyskiej. Po nim był krótko, jeden miesiąc ks. dr Marek Kowalik, a następnie został mianowany ks. Jan Mazurek, który prowadził dalsze prace związane z odnową świątyni, remontami wokół kościoła, wyposażył świątynię w nowy ołtarz, chrzcielnicę i ambonkę i wiele innych prac, które nie sposób wszystkie wyliczyć. Troszczył się także o rozwój grup parafialnych, wprowadził do parafii Ruch Apostolstwa Młodzieży. Po 17 latach pracy duszpasterskiej w parafii został mianowany proboszczem św. Benedykta, Cyryla i Metodego w Przemyślu na Kazanowie. A po nim otrzymałem ja nominację i zadanie, by dalej kontynuować dzieło poprzedników oraz troszczyć się o to, by parafia mogła dalej funkcjonować w nowych realiach. Nie byłoby to możliwe bez pomocy księży wikariuszy: ks. Andrzeja Sochy, ks. Jakuba Kustronia, a także księży rezydentów: ks. dr Marcina Koperskiego i ks. prał. Mariana Karbowskiego. Na tym miejscu gdzie św. Benedykt jest czczony od wieków, nie sposób nie wspomnieć o naszych Siostrach Benedyktynkach, które od samego początku użyczają nam kościół i budynki na cele parafialne. Oprócz tego są jeszcze inne wspólnoty zakonne żeńskie: SS Opatrznościanki i SS Sługi Jezusa. Tak wiele dobra płynie przez ich modlitwę i pracę.
Niedziela: Jakie grupy działają na terenie parafii?
Ks. AJ: Oprócz kapłanów i sióstr zakonnych trzeba wspomnieć o ludziach zrzeszonych w tak wielu grupach parafialnych. Kiedyś ks. prał. Stanisław Zarych został poproszony przez ks. Abpa Józefa Michalika by policzyć wszystkie duszpasterstwa, które związane były z parafią. Ks. prałat naliczył 32. Nie będę wszystkie wymieniał, ale warto wspomnieć o wspólnotach związanych z Ruchem Światło Zycie, duszpasterstwa rodzin, służby zdrowia, nauczycieli i wychowawców, Klub Inteligencji Katolickiej, grupy anonimowych alkoholików, duszpasterstwo harcerzy, a także te które dzisiaj funkcjonują Arcybractwo Najświętszego Serca Pana Jezusa, Matki w Modlitwie, Akcja Katolicka, Róże różańcowe, Arcybractwo Szkaplerzne, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, RAM, Campus Misericordiae, Apostolat Margaretka, Rycerstwo Św. Michała. Parafia żyje dzięki ruchom i grupom apostolskim i cieszymy
Niedziela: Jakie wyzwania stoją dzisiaj przed duszpasterzami?
Ks. AJ: Problemem naszej parafii jest spadek liczby urodzeń i zwiększająca się liczba ludzi starszych i chorych w parafii. Wzrastająca liczba związków wolnych, niesakramentalnych i plaga rozwodów. Niezadowalająca frekwencja na niedzielnej Mszy Św. – regularnie uczestniczy ok. 1600 wiernych, brakuje dzieci i młodzieży w kościele. Trudności i problemy takie jak pewnie w wielu innych miejskich parafiach – a więc mały związek ze swoją parafią i niekiedy brak odpowiedzialności za duchową i materialną stronę parafii.
Niedziela: Jak Ksiądz Proboszcz scharakteryzowałby parafię Trójcy Świętej, co jest jej specyfiką?
Ks. AJ: Specyfiką tego miejsca jest wielki dorobek duchowy – mimo krótkiej historii – wypracowany kilkuwiekową modlitwą Sióstr Benedyktynek oraz gorliwą pracą duszpasterzy, zwłaszcza proboszczów poprzedników. Innym wymiarem liturgicznym parafii jest możliwość uczestniczenia we Mszy w rycie Trydenckim, na którą przychodzą wierni.
Znacząca jest tutaj koncentracja wielu inicjatyw i duszpasterstw diecezjalnych: trzeźwości – w tym AA i Al – Anon, Ruchu Apostolstwa Młodzieży, Sodalicji Mariańskiej, Sybiraków, Solidarności. Bogactwo tradycji i zwyczajów religijnych: codzienna homilia mszalna, nabożeństwa i adoracje. Piękno zabytkowej i odnowionej świątyni, która przez cały zawsze jest otwarta i nawiedzana przez ludzi.
Niedziela: Jak kształtuje się rys patriotyczny w tej parafii?
Ks. AJ: Rzeczywiście tutaj obchodzono zakazane rocznice, odzyskanie niepodległości, powstanie harcerstwa, zbrodni katyńskiej, powstanie Solidarności, wywózki na sybir. Tu w latach 80 -tych skupiała się opozycja antykomunistyczna, były odprawiane msze za Ojczyznę w stanie wojennym i stąd szła pomoc dla internowanych w stanie wojennym. Kościół Św. Trójcy zyskał w tym czasie nazwę “Okopy Świętej Trójcy”. To tutaj 10 listopada 1980 r. Odbyło się poświęcenie krzyży dla klas Liceum Ekonomicznego, które młodzież powiesiła w szkole. Był to akt odwagi i wyznanie wiary młodzieży w ówczesnej sytuacji, kiedy walczono z wiarą. To tutaj miesiąc później odbyły się Rekolekcje dla Niezależnego Związku Zawodowego Solidarność. Nie sposób wszystkiego wymienić – choćby ile rekolekcji przewinęło się przez kaplicę Dobrego Pasterza, nie jesteśmy w stanie zliczyć. Dziś dziękujemy Bogu, że jest takie miejsce, jakże zasłużone dla naszego miasta i naszej wiary.
