Siostry zakonne
Opactwo Sióstr Benedyktynek w Przemyślu
Wspólnota SS. Benedyktynek jest wspólnotą monastyczną, wywodzącą się od św. Benedykta, a więc z przed 1500 lat. Święty Benedykt urodził się ok. 480 roku, a zmarł ok. 547 roku. Umierając pozostawił 12 klasztorów męskich i gałąź żeńską, której wg Tradycji, pierwszą Ksienią była bliźniacza siostra św. Scholastyka. Św. Benedykt zakładał klasztory – wspólnoty autonomiczne i takie pozostały. Jest twórcą życia monastycznego na Zachodzie Europy.
Mnich, to człowiek “sam na sam z Bogiem” – człowiek szukający Boga. Szukający Go w murach klasztoru (monasterze), ciszy i milczeniu, modlitwie, pracy, utrudzeniu, we wspólnocie, spotkaniach z ludźmi, których Bóg stawia na jego drodze. I do takiego sposobu życia, który dyktuje nam Reguła, Siostry zobowiązują się ślubami. W odróżnieniu od wszystkich innych zakonów, gdzie ślubuje się tradycyjnie: czystość, ubóstwo, posłuszeństwo, formuła ślubów benedyktyńskich brzmi: “ślubuję stałość, nawrócenie obyczajów i posłuszeństwo według Reguły św. Benedykta.
Ślub stałości – stabilitas in congregatione, czyli w tej samej wspólnocie. Wspólnota monastyczna lub raczej “rodzina monastyczna” – tak jest rozumiana. Ma ona bowiem charakter bardzo specyficzny. Narodziła się nie z krwi i ciała, lecz z woli Ducha Świętego. Dewizą określającą właśnie taką rodzinę monastyczną są słowa św. Piotra, które Św. Benedykt umieścił w Regule “Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony”. To jest cel wszystkich dążeń wspólnoty, ten cel jest stały, nadający sens życiu monastycznemu. Stałość jest więc żywym włączeniem się w rodzinę, którą przyjmuje się taką jaka ona jest z jej historią, rzeczywistością, teraźniejszością i wszystkim co może przynieść jeszcze przyszłość. Tym samym siostry stają się współodpowiedzialne za wszelkie dobro i za wszelkie zło w tej rodzinie. Żyć we wspólnocie to znaczy dać się unieść strumieniom życia potężniejszego od własnego, gdyż scala ono życie wszystkich. Jest to prąd życia tryskający z woli Ducha Świętego, który chciał w Nim zanurzyć, by każda z sióstr mogła w ten sposób łatwiej zrealizować swoje osobiste oddanie Bogu.
Nawrócenie obyczajów – jest to ciągły wysiłek w kierunku dobra, ciągłe szukanie Boga i wybieranie Boga poprzez Regułę, regulamin dnia i najdrobniejsze nawet przepisy, jest to życie radami ewangelicznymi – a więc życie w doskonałej czystości, posłuszeństwie i ubóstwie.
Posłuszeństwo według Reguły – zawiera w sobie jakby trzy aspekty:
- posłuszeństwo Chrystusowi
- Opatowi
- Braciom
Warunkiem realizacji tego głównego hasła życia we wspólnocie monastycznej jest uwielbienie Boga nade wszystko. Praktycznym wyrazem nieustannego szukania Jego chwały jest posłuszeństwo Chrystusowi i na wzór Chrystusa. Treścią życia monastycznego oprócz realizacji ślubów są jeszcze inne cechy duchowości takie jak:
- umiłowanie Boga w liturgii
- kontemplacja i czyn
- pokora jako droga do doskonałej miłości
- pokój benedyktyński
Umiłowanie Boga w liturgii – prawdziwa i absolutna miłość do Chrystusa wyraża się zwłaszcza w modlitwie, która jest osią wokół której obraca się codzienna rzeczywistość i całe życie benedyktyńskie.
W parafii pracuje jedna siostra zakrystianka .
Adres: Plac Konstytucji 3 Maja 8, tel. 16 6703895
Siostry Opatrzności Bożej
Rok 1857 otwiera we Lwowie historię Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej. U początku wszystkiego stanęła Założycielka – Matka Antonina Mirska. Urodziła się 28 lipca 1822 r. w Przemyślu. W domu rodzinnym wzrastała w atmosferze ciepła i miłości, w klimacie głęboko religijnym. Żywa wiara rodziców była dla niej głębokim doświadczeniem Boga. Bardzo wcześnie dotknęła tajemnicy cierpienia. W wieku 10 lat straciła rodziców i z trojgiem rodzeństwa zakosztowała sierocej niedoli. Wśród tych bolesnych doświadczeń nie załamała się. Pozwoliła prowadzić się Bogu. Wrażliwym sercem odczuwała potrzeby drugich. Chrystusowy głos przynaglał do całkowitego oddania się Miłości… Serce biło coraz mocniej dla Boga.
“Nic ponad miłość Chrystusa” – te słowa przyświecały jej w codziennym pochylaniu się nad człowiekiem rzuconym w przepaść nędzy i upadku moralnego.
Dziewczęta zepchnięte na margines życia znajdowały w niej matkę. Z głęboką troską i miłością wychodziła na poszukiwanie zaginionych dzieci, przywracając im piękno i godność dziecka Bożego. Znając ciężar sierocej niedoli, otoczyła sercem także sieroty. Dla niej najważniejszy był Bóg i człowiek – których spotykała codziennie w tej samej Miłości. Odeszła do Pana 23 listopada 1905 roku w Rodatyczach (Ukraina). W 2008 roku doczesne szczątki Matki Antoniny zostały sprowadzone do Polski (Dom Generalny SS. Opatrznościanek w Grodzisku Mazowieckim). Proces beatyfikacyjny Sługi Bożej rozpoczął się w 1994 roku w Przemyślu i jest w toku.
Jej dzieło trwa i rozwija się. Siostry Opatrzności Bożej pracują w kraju i za granicą w Japonii, Szwajcarii, na Ukrainie, we Włoszech i Kamerunie. Wszędzie służą człowiekowi – jako katechetki, organistki, zakrystianki, kancelistki, przedszkolanki, pielęgniarki. Pochylają się nad biedą i cierpieniem w Domach Pomocy Społecznej dla dzieci i dorosłych. Otaczają opieką i troską rodziny biedne i wielodzietne. Wychodzą naprzeciw potrzebom zagrożonej młodzieży, zwłaszcza dziewcząt. W codziennej posłudze przyświecają im słowa Jezusa: “Nie troszczcie się zbytnio o życie… Nie troszczcie się zbytnio o jutro” (Mt 6, 25.34).
W naszej parafii siostry Opatrzności Bożej prowadzą Niepubliczne Gimnazjum im. Matki Antoniny Mirskiej przy Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapeutycznym.
Adres: Przemyśl, ul. Krasińskiego 33, tel. 16 6770810, 16 6707255
Siostry Sługi Jezusa – Zgromadzenie Niehabitowe
Zgromadzenie zostało założone w 1884 roku przez bł. Honorata Koźmińskiego i Eleonorę Motylowską. “Życie Chrystusa Pana w Nazarecie, ukryte, ubogie, pracowite, wzgardzone, siostry obrały za ideał życia”. Dlatego są siostrami życia ukrytego. O Bogu i Jego miłości mówią przede wszystkim przez świadectwo życia Ewangelią.
Szczególnym charyzmatem sióstr jest naśladowanie Jezusa Sługi, Tego “który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć”. Służą Chrystusowi Panu oddając Mu całkowicie życie i służąc Mu w ludziach do których ich posyła za przykładem Maryi Służebnicy Pańskiej.
Podejmują pracę wśród młodzieży, dzieci i rodzin. Szczególną opieką otaczają ubogie dziewczęta. Prowadzą kursy “Dom”, które przygotowują dziewczęta do podjęcia pracy w charakterze pomocy domowej i do założenia własnej rodziny. Chętnym pomagają znaleźć pracę i szkołę. Z oddania Bogu, z więzi z Jezusem, z modlitwy i adoracji czerpią siłę do apostolstwa. W Parafii siostry prowadzą bursę dla dziewcząt i pracują w przedszkolu Stowarzyszenia Rodzin Katolickich.
Adres: Przemyśl, ul. Krasińskiego 24, tel. 16 6707369